Nacht van de Vluchteling: verslag van Marjolein Rikmenspoel
Beste donateurs, lieve allemaal,
Zoals beloofd nog 1 laatste berichtje van mij met een verslagje van de Nacht van de Vluchteling.
Het is gelukt om de 40 km fris en vlot uit te lopen! Bij de start bleek mijn registratie niet helemaal op orde (ik voelde me toch echt even ”ongedocumenteerd”!), maar al snel had ik een startbewijs. Het is een heerlijk gevoel om dan eindelijk van start te kunnen gaan. Een prachtig gezicht was het om vanaf de brug De Oversteek achterom te kijken en een slinger van rode en witte (veiligheid)lichtjes te zien. Gaandeweg de nacht liepen mensen meer alleen, in eigen tempo, en verder uit elkaar. Het tempo lag zeker in het begin flink hoog, je gaat gewoon mee op de stroom.
De stops waren onderling goed op afstand afgestemd, zodat sanitair, waterpunt en koffie er waren als je ernaar uit begon te kijken.
Het slaapgebrek waar ik vooral bang voor was, heb ik niet ervaren. Het lopen door de nacht went snel. Met elkaar praten leidt af en houdt gaande. De mensen die ik sprak deden -uiteraard!- mee vanuit ideëele betrokkenheid ( zo hoorde ik: Amnesty International, Christelijke geloofsachtergrond, Groenlinks), maar ook was trainen voor de vierdaagse van Nijmegen een vaker gehoord motief.
Zo, toch vrij anoniem, samen lopen in een groep geeft een bijzondere verbondenheid. Ik stel me voor dat dit kracht geeft als je vlucht en ook later in contact met lotgenoten.
Het vertrouwen dat het zou gaan lukken was er, toen het 20 km bord gepasseerd was. De grondkou veroorzaakte een mooie mist toen het daglicht snel daarna verscheen rond een uur of half vijf/vijf uur, zo stil en rustig is het dan… dat was het moment waarop ik echt begon te genieten van het wandelen.
De laatste (hoogte) km’s door Sonsbeekpark vormden een prachtig slot, met een leuke binnenkomst van mensen die applaudisseerden, ook al wachtten ze op iemand anders. Hoewel er gaandeweg zich klein leed onder de bal van de voeten begon aan te dienen, is het wandelen door de nacht mij alleszins meegevallen.
Vanaf een uur of 11 zondag begon het slaapgebrek zijn tol te eisen: ik was geen cent meer waard de rest van de dag!
Na een goede nachtrust doe ik nog 1 dagje rustig aan en kijk ik met heel veel plezier terug op deze ervaring.
Graag wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor de donatie, de lieve appjes en mails en andere succeswensen (bloemen van bestuur
en supportgroep van Handvest voor Compassie Nederland!) de afgelopen dagen!
Ik voelde me echt gedragen door jullie!
Met warme groet,
Marjolein Rikmenspoel
