Gebrek aan empathie ondermijnt Nederland
Door Louise Fresco
Wanneer is Nederland zijn mededogen kwijt geraakt? Ooit was dit een van de meest genereuze westerse landen, met een solide draagvlak, en een van de hoogste percentages van het bnp, voor ontwikkelingshulp. Burgers gaven bovendien graag aan talloze lokale en nationale doelen, van festivals tot kankerbestrijding. Ergens vanaf het einde van de vorige eeuw is dit sluipenderwijs omgeslagen. Tot na de financiële crisis bleef echter twee derde van de bevolking vinden dat mensen in arme landen geholpen moesten worden (NCDO 2013).
Vandaag de dag is Nederland bekend om zijn beschamende opvang van vluchtelingen: geen geld en weinig compassie. Politici vermijden het grote gebaar om te voorkomen dat de negatieve effecten (‘Steeds meer criminaliteit in azc’s!’) hun nagedragen worden. De schaarse voorstanders hameren tevergeefs op het morele leiderschap. De treurige uitweg uit deze patstelling leidt tot soebatten over de kleinste gemene deler. Daarom moeten we de vraag anders stellen: doet een samenleving er goed aan om empathie en generositeit te koesteren, puur uit eigenbelang? Daar zijn namelijk goede evolutionaire gronden voor aan te voeren.
Louise O. Fresco is schrijfster en voorzitter raad van bestuur van Wageningen University & Research (louiseofresco.com).
Foto: Henk Thomas
Bron: www.nrc.nl
