Compassie en de rekenmachine

“Kijk eens naar die arme Afrikaanse vrouw met dat zieke kind! Doe iets, gééf, en tast diep in je portemonnee!” Kent u dat stemmetje? Ik wel. Maar zodra hij zich laat horen is daar meteen dat tweede stemmetje: “Compassie is mooi, maar het moet niet te veel geld gaan kosten. Pas maar op, als je teveel weggeeft raak je straks zelf aan de bedelstaf. Trouwens, denk je nou echt dat jij de wereldproblemen met een beetje geld kunt oplossen?”

Daar zit ík dan tussen twee strijdende stemmen… Mijn coping strategy is om beide stemmetjes afwisselend een beetje te pleasen. Soms geef ik wat aan een goed doel; van weinig tot een flink bedrag. Dan weer een tijdje helemaal niks. Dit zou je een ‘verstandige’ strategie kunnen noemen. Zei Aristoteles niet dat de ware deugd zich bevindt tussen te veel van het ene en te weinig van het andere? In zijn ogen moet je in het midden zien uit te komen. Niet gierig zijn, maar het geld ook niet zomaar door je vingers laten glippen. Lees verder >>